ക്യൂബ: പോരാട്ടങ്ങളുടെ ഭൂതകാലം, പ്രതിരോധത്തിന്റെ വർത്തമാനം

 കരീബിയൻ കടലിലെ ഏറ്റവും വലിയ ദ്വീപായ ക്യൂബയ്ക്ക് സമ്പന്നമായൊരു ചരിത്രമുണ്ട്. ഒരു കോടിയിലധികം ജനസംഖ്യയുള്ള ഈ രാജ്യം, സാമ്രാജ്യത്വ ശക്തികൾക്കെതിരെയുള്ള ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെ പ്രതീകമായി അറിയപ്പെടുന്നു. ദീർഘകാലമായി അമേരിക്ക ഏർപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ഉപരോധം കാരണം കടുത്ത സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധികൾ നേരിടുമ്പോഴും, ക്യൂബ തങ്ങളുടെ നിലപാടുകളിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നു.

ആധുനിക ക്യൂബൻ ചരിത്രം

1933-ൽ നടന്ന സൈനിക കലാപത്തിലൂടെ ഫുൽജെൻസിയോ ബാറ്റിസ്റ്റ ക്യൂബയുടെ ഭരണസാരഥ്യം ഏറ്റെടുത്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ 1952-ലെ സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണമാണ് 1959-ലെ ക്യൂബൻ വിപ്ലവത്തിന് വഴിമരുന്നിട്ടത്. ഫിഡൽ കാസ്ട്രോയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്ന ഈ വിപ്ലവം ക്യൂബയെ ഒരു സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രമാക്കി മാറ്റി. തുടർന്ന് സോവിയറ്റ് യൂണിയനുമായുള്ള ക്യൂബയുടെ ബന്ധം ശക്തിപ്പെട്ടു. ഇത് 1962-ലെ ക്യൂബൻ മിസൈൽ പ്രതിസന്ധി പോലുള്ള നിർണ്ണായക ചരിത്രസംഭവങ്ങൾക്ക് കാരണമായി.

1991-ൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ തകർച്ചയോടെ ക്യൂബ കടുത്ത സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിലായി. സമീപകാലത്ത്, 2021 മുതൽ 2024 വരെയുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ രാജ്യത്തുണ്ടായ ജനകീയ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ ക്യൂബൻ സമൂഹത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന വെല്ലുവിളികളുടെ സൂചന നൽകുന്നു. പ്രതിസന്ധികളും പോരാട്ടങ്ങളും നിറഞ്ഞ ഒരു ചരിത്രമാണ് ക്യൂബയെ ഇന്നത്തെ ക്യൂബയാക്കി മാറ്റിയത്.

പോരാട്ടങ്ങളുടെ ക്യൂബ: ചരിത്രവും വർത്തമാനവും

ക്യൂബൻ സ്വാതന്ത്ര്യസമര ചരിത്രത്തിൽ നിർണ്ണായകമായ പല പോരാട്ടങ്ങളുണ്ട്. 1868-ലെ പത്തുവർഷത്തെ യുദ്ധവും 1879-ലെ ഹ്രസ്വമായ യുദ്ധവും അതിൽ പ്രധാനമാണ്. എങ്കിലും, രാജ്യത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ഭാവി നിർണയിച്ചത് 1953 മുതൽ 1959 വരെയുള്ള കാലഘട്ടത്തിലെ വിപ്ലവമാണ്.

1953-ൽ, ഫിഡൽ കാസ്‌ട്രോയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഒരു ചെറിയ സംഘം സാന്റിയാഗോയിലെ മോങ്കാഡാ സൈനികത്താവളത്തിൽ നടത്തിയ ആക്രമണം പരാജയപ്പെട്ടു. ഈ പരാജയത്തിൽ നിന്നാണ് വിപ്ലവം കരുത്താർജ്ജിച്ചത്. പിന്നീട്, സിയറ മാസ്‌ട്ര മലനിരകളിൽ ഒളിച്ച് ഗറില്ലാ പോരാട്ടങ്ങളിലൂടെയും സാധാരണ ജനങ്ങളുടെ പിന്തുണയിലൂടെയും വിപ്ലവ പ്രസ്ഥാനം വളർന്നു. ഒടുവിൽ, 1959 ജനുവരി 1-ന് സ്വേച്ഛാധിപതിയായ ബാറ്റിസ്റ്റ രാജ്യം വിട്ടതോടെ വിപ്ലവം പൂർണവിജയത്തിലെത്തി. അന്നുതന്നെ വിപ്ലവ സേന ഹവാനയിൽ പ്രവേശിച്ച് അധികാരം പിടിച്ചെടുത്തു.

ജോസ് മാർട്ടി: ക്യൂബയുടെ ദേശീയ നായകനും കവിയുമായിരുന്നു അദ്ദേഹം. സ്പാനിഷ് ഭരണത്തിനെതിരായ സ്വാതന്ത്ര്യസമരങ്ങൾക്ക് അദ്ദേഹം നേതൃത്വം നൽകി.

ഫുൽജെൻസിയോ ബാറ്റിസ്റ്റ: ക്യൂബയുടെ ഏകാധിപതിയായിരുന്ന ബാറ്റിസ്റ്റയുടെ ഭരണമാണ് ക്യൂബൻ വിപ്ലവത്തിന് വഴിതുറന്നത്.

ഫിഡൽ കാസ്ട്രോ: ക്യൂബൻ വിപ്ലവത്തിന്റെ മുഖ്യനേതാവും സോഷ്യലിസ്റ്റ് ഭരണകൂടത്തിന്റെ ശില്പിയുമായിരുന്നു ഫിഡൽ കാസ്ട്രോ.

ചെ ഗുവേര: വിപ്ലവകാരിയും, അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ വിപ്ലവത്തിന്റെ പ്രതീകവുമായി മാറിയ അർജന്റീനൻ മാർക്സിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തികനുമാണ് ചെ ഗുവേര.

റൗൾ കാസ്ട്രോ: ഫിഡൽ കാസ്ട്രോയ്ക്ക് ശേഷം ക്യൂബയുടെ പ്രസിഡന്റായ റൗൾ, രാജ്യത്തിന്റെ സാമ്പത്തികരംഗത്ത് നിരവധി പരിഷ്കാരങ്ങൾ നടപ്പാക്കി.

മിഗ്വേൽ ഡിയാസ്-കനേൽ: 2018 മുതൽ ക്യൂബൻ പ്രസിഡന്റായും 2021 മുതൽ ക്യൂബൻ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ നേതാവായും പ്രവർത്തിക്കുന്ന മിഗ്വേൽ, കാസ്ട്രോ കുടുംബത്തിന് പുറത്തുനിന്നുള്ള ആദ്യ നേതാവാണ്.

ജീവിത നിലവാരം

1950-കളിൽ ലാറ്റിനമേരിക്കയിലെ ഉയർന്ന നിലവാരമുള്ള രാജ്യങ്ങളിലൊന്നായിരുന്നെങ്കിലും, വിപ്ലവാനന്തരകാലത്ത് സമത്വം ഉറപ്പാക്കിയെങ്കിലും സാമ്പത്തിക വളർച്ച പിന്നിലായി. 2025-ൽ ഭക്ഷണം, ഇന്ധനം, വൈദ്യുതി എന്നിവയുടെ കടുത്ത ക്ഷാമം രാജ്യത്തെ അലട്ടുന്നു. ജനസംഖ്യ 1 കോടിയിൽ താഴേക്ക് കുറഞ്ഞു.

വിദ്യാഭ്യാസവും ആരോഗ്യവും

1961-ലെ സാഹിത്യ ക്യാമ്പെയിനിലൂടെ അക്ഷരമൂല്യമില്ലായ്മ ഇല്ലാതാക്കിയ ആദ്യ രാജ്യം ക്യൂബയാണ്. 99.8% സാക്ഷരത നിരക്ക് ഇന്നും നിലനിൽക്കുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസം സൗജന്യവും നിർബന്ധിതവും.

ആരോഗ്യരംഗം, ക്യൂബയുടെ ഏറ്റവും വലിയ നേട്ടമാണ്. സൗജന്യവും സർവ്വജനോപകാരപ്രദവുമായ ആരോഗ്യസംരക്ഷണം, ഉയർന്ന ആയുസ്സ് പ്രതീക്ഷ, അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തിൽ ഡോക്ടർമാരുടെ സേവനം

ആഫ്രിക്കൻ, സ്പാനിഷ്, സ്വദേശിസംസ്കാരങ്ങളുടെ കലവറയായ സംഗീതവും സാഹിത്യവും ക്യൂബയുടെ മുഖച്ഛായയാണ്. വിനോദസഞ്ചാരം, ബയോടെക്, കാർഷികോത്പന്നങ്ങൾ, നിക്കൽ ഖനനം എന്നിവയാണ് സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ അടിസ്ഥാനം.

ദുരിതപൂർണ്ണമായ പ്രതിസന്ധികൾ, ദീർഘകാലത്തെ ഉപരോധം, ജനകീയ പ്രതിഷേധങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം നേരിടുമ്പോഴും ക്യൂബയുടെ വിപ്ലവവീര്യം കെട്ടടങ്ങിയിട്ടില്ല. "വിപ്ലവവും പ്രതിരോധവും" എന്ന ഈ സന്ദേശം ക്യൂബയെ ഇന്നും ലോകത്തിന് മുന്നിൽ തലയുയർത്തി നിർത്തുന്നു.