പകലിന്റെ ജീവപര്യന്തം ( കവിത )

...........................................

പകലിന്റെ ജീവപര്യന്തം 

കഴിഞ്ഞു രാത്രിയുടെ കറുത്ത 

 തുണി എന്നിലേക്കുവന്നു 

 ശ്വാസംമുട്ടി പിടഞ്ഞയെനിക്കു 

മിന്നാമിന്നി നുറുങ്ങുവെട്ടം

 സമ്മാനിച്ചു

 നിഴലുകൾ  മറഞ്ഞിരുന്നു 

എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നു

ഹൃദയത്തെ നിശ്ചലമാക്കുന്ന 

ഭയാനക നിശബ്ദത

പോയ്പോയ പകലുകളൊക്കെയും 

തിരിച്ചു വരാനായ് കൊതിച്ചു

അവയൊക്കെയും പാഴാക്കിയതിൽ 

വ്യഥാ ദുഃഖിച്ചു 

നിശബ്ദതയിൽ എണ്ണഛായചിത്രങ്ങൾ 

എന്നെ നോക്കി പരിഭവം പറഞ്ഞു 

നാലു ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ ജീവിതം 

കെട്ടുകാഴ്ച ആക്കിയവന്റെ

അടക്കിപിടിച്ച തേങ്ങലുകൾ 

പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു.

തളംകെട്ടിനിൽക്കുന്ന നിശബ്ദതയെ 

ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് ഇടി മുഴങ്ങി

രാത്രിയെ പകലാക്കു വാൻ 

കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയെത്തും 

വന്നണഞ്ഞമിന്നലെന്ന

അതിഥിയെ വരവേൽക്കുവാൻ 

ഞാൻ ജനാലകൾ തുറന്നു വച്ചു.